NC YUGBAM - Bad Brother - 2
ผมขึ้นมาชั้นบนของบ้านเพื่อมาช่วยยูคยอมอย่างที่พ่อต้องการ ผมหยุดอยู่หน้าห้องสักพักก่อนที่จะเคาะประตูเพื่อให้คนที่อยู่ภายในห้องรับรู้การมาของผม
“เข้ามาสิ” ยูคยอมบอกก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในห้อง ส่วนผมก็เดินเข้ามาในห้องที่แสนจะคุ้นเคย คุ้นเคยยิ่งกว่าห้องของตัวเองซะอีก
“พอดีพ่อนายบอกให้ฉันมาช่วยดูภาษาอังกฤษให้นาย” ผมพูดก่อยที่จะเดินไปนั่งที่ปลายเตียงของยูคยอม
“หึ!! อย่าโง่ไปหน่อยเลย” อยู่ดีดีร่างสูงก็พูดขึ้นมาทำเอาผมงงในคำพูดนั้น
“อะไร”
“มาที่นี้อยู่ทุกคืนก็น่าจะรู้ว่าให้มาทำอะไร”ร่างสูงพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ เล่นเอาผมหน้าชา
“น .. นาย” ผมพูดไม่ออกเมื่อรู้ความจริงที่ว่าโดนยูคยอมหลกอีกแล้ว
“หึ!! ตกใจทำไม อันที่จริง พ่อฉันไปเรียกนายให้ช่วยฉันนั่นคือความจริง แต่นายคิดว่าคนอย่างฉันโง่มากถึงต้องให้นายมาช่วยนู้นนี่เป็นประจำเหรอไง หัดฉลาดหน่อย” ร่างสูงของยูคยอมว่าผมเป็นนัยว่า โง่ นั้นแหละ
“งั้นฉันกลับ!!” ผมพูดแค่นั้นก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อเดินออกจากห้องของร่างสูงไป อย่างน้อยคืนนี้ขอให้พ้นจากหมอนี่ก็พอ!!
“คิดว่าออกไปแล้ว พรุ่งนี้จะไม่เจออะไรก็ออกไปซิ” ผมหยุดอยู่กับที่ทันทีที่ยูคยอมพูดจบ !!! ขู่ หมอนี่ ขู่ผมอีกแล้ว!!
“นายไม่กล้าหรอก เพราะถ้านายจะทำนายคงทำมันไปนานแล้ว” ผมพยายามข่มอาการที่สั่นกลัวไว้ก่อนที่จะสวนกลับไป
“ลองดูไหมล่ะ” ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีเมื่อจ้องเข้าไปในดวงตาคมนั่น ดวงตาที่ไม่แฉยแววของคำว่าล้อเล่นซักนิด ผมรู้ถ้ายูคยอมจะทำเค้าทำแน่!
“ไม่เก่งแล้วหรือไง หะ” ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ก่อนที่จะเชยคางร่างบางขึ้นเพื่อเป็นการหยอกล้อ ร่างบางที่รู้สึกว่าตัวเองโดนหักหน้าก็สะบัดหน้าหนีก่อนที่จะกลับมานั่งอยู่ที่เดิม!!
“หึ !!!” ร่างสูงได้แค่ส่งเสียงออกมาก่อนที่จะเดินหายเข้าใปในห้องน้ำ ทิ้งให้ร่างบางนั่งกร่อยอยู่ในห้องด้วยความโมโหที่ทำอะไรร่างสูงไม่ได้สักที ร่างสูงใช้เวลาเพียงไม่นานก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวที่พันแค่ช่วงล่างไว้ ช่วงบนก็เปลือยเปล่าและยังประดับประดาไปด้วยหยดน้ำ แบมแบมที่เห็นแบบนั้นก็หน้าขึ้นสีขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ จนตัวเองต้องเบนหน้าไปอีกทางทันที!!
“หึ!!!” แบมแบมหันมามองเสียงที่ออกมาจากปากของยูคยอมอย่างไม่พอใจ ทำไมชอบทำเสียงแบบนี้เหลือเกินก็ไม่รู้ เค้าได้ยินที่ไหร่รู้สึกตัวเองกำลังแพ้หมอนี่อยู่ทุกที!!
“มานี่ซิ” ร่างสูงเรียกร่างบางที่ตอนนี้กำลังนั่งหน้างออยู่บนเตียงของเค้า
“มีอะไร” ร่างบางถามออกไปอย่างไม่พอใจนิดหน่อย
“มานี่” ร่างสูงยังคงเรียกย้ำอีกครั้ง
“ก็พูดมา” ร่งบางก็ยังคงไม่ยอมที่จะเดินไปร่างสูงเพราะกลัวอะไรหลายๆอย่าง จากประสบการณ์ที่ผ่านมาผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์กว่าที่คิด!!
“จะให้เดินไปหรือมาหาเอง” ร่างสูงของยูคยอมพูดขึ้นอย่างโมโหเมื่อร่างบางของแบมแบมวันนี้ดูดื้อมากไปแล้ว!!
“ก็แค่พูดมา” ร่งบางของแบมแบมตอบกลับไปเสียงแผ่วพร้อมกับหลบสายตาที่ดุดันของร่างสูงที่ส่งมาให้เค้า
“หึ ถ้าฉันเดินไปได้จบที่เตียงแน่!!!”
“!! น .... นาย” ร่างบางรีบเดินไปหาร่างสูงทันทีอย่างว่าง่าย ร่างสูงที่นั่งอยู่นั้นมองด้วยความสะใจที่ร่างบางดูกลัวและเชื่อฟังเค้าสักทีในวันนี้ ถึงแม่จะดื้อในตอนแรกมากก็ตาม
“มาเช็ดผมให้หน่อย” ร่างสูงบอกถึงจุดประสงค์ที่เรียกร่างบางมา ร่างบางมองไปที่ผมสีเทาหม่นที่ตอนนี้มีหยดน้ำเกาะเต็มไปหมด
“อืมมมม!!” ร่างบางกระแทกเสียงใส่เหมือนจะไม่พอใจว่าแค่ผมทำไมไม่เช็ดเอง
“กระแทกเสียงใส่กันแบบนี้ ถ้าฉันกระแทกบ้างอย่าร้องไห้ล่ะ”
“!!!!” ร่างเล็กเบิกตากว้างอย่างตกใจในคำพูด ใบหน้าที่ตอนนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยคำพูดของของร่างสูง ร่างบางทำเฉไฉก่อนที่จะเลี่ยงประเด็นโดยการไปหยิบผ้าเช็ดผมที่อยู่ภายในตู้มาเช็ดผมตามที่ร่างสูงต้องการ
“เดี๋ยว!!”ร่างบางที่กำลังจะลงมือเช็ดผมนั่นถึงกับชะงักตามคำสั่งของร่างสูง แบมแบมมองร่างสูงที่ตอนนี้จับแขนให้แบมแบมมาตรงด้านหน้าของโต๊ะเครื่องแป้ง
“ขึ้นไปนั่ง” ร่างสูงสั่งร่างบางที่ตอนนื้ยืนทำหน้างง
“บอกให้ขึ้นไปนั่ง!!!” ร่างสูงสั่งอีกครั้ง แต่ดูเหมือนร่างบางคงยังจะมึนอยู่
“ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเครื่องแป้ง เดี๋ยวนี้!!!!” ร่างสูงตะคอกใส่แบมแบมจนร่างบางสะดุ้ง
“ม ... มันนั่งไม่ได้” ร่างเล็กบอกเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะเครื่องแป้งมีแต่ของเต็มไปหมด
“โง่จริง!!! พลั่ก!! เพล้งงงง!!” ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนที่กวาดของที่อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งลงไปกองอยู่ที่พื้น และยกตัวแบมแบมขึ้นไปนั่งแทนที่ของพวกนั้น
“ทำไมทำแบบนี้ ถ้ามันแตกจะทำยังไง” ร่างบางเอ็ดร่างสูงเบาๆเมื่อหันไปเห็นขวดน้ำหอม ขวดครีม และเครื่องสำอางต่างๆนอนลงไปกองที่พื้น
“เรื่องของฉัน!!” ร่างสูงตอบแค่นั้นก่อนที่จะลากเก้าอี้มานั่งอยู่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของแบมแบม ร่างบางที่เห็นอย่างนั้นก็รีบหุบขาเข้าทันทีเพราะถ้าให้นั่งแบบนี้ มันดูจะน่าอายไปไหม!!
“อ้าออก” ร่างสูงออกคำสั่งเมื่อเห็นว่าร่างบางหุบขาเข้า
“ต แต่ คื อ อ ..”
“อ้าออก!!” ร่างสูงเพิ่มเสียงขึ้นอย่างออกคำสั่ง และแววตาที่มองมาทางร่างบางเหมือนกับว่าถ้าไม่ทำเตรียมตัวเจ็บได้เลย ร่างบางค่อยอ้าขาออกช้าๆด้วยความอายที่เต็มไปหมด ยูคยอมที่เห็นแบบนั้นก็พึงพอใจ
“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” ร่างสูงบอกแค่นั้นก่อนที่จะเขยิบเก้าอี้มาจนชิบกับร่างบาง ทำให้ใบหน้าของร่างสูงอยู่ในช่วงที่อกของของร่างบาง นี่เค้าเตี้ยถึงขนาดร่างสูงที่นั่งอยู่ต่ำกว่าเค้าแต่กลับจะสูงถึงเค้าอยู่แล้ว
“ย ย.. ยูคยอม น . นาย” ร่างบางถามออกไปอย่างติดขัด
“เช็ดซะ” ร่างสูงสั่งเป็นอันว่าร่างบางไม่สิทธิ์เถียง ร่างบางเริ่มใช้ผ้าเช็ดไปที่ผมของร่างสูงที่ตอนนี้อยู่ใกล้ซะจนน่ากลัว
“นายหันหลังได้มั้ยฉันเช็ดไม่ถนัด” ผมเอ่ยบอก ผมทำมันไม่ได้แน่ๆถ้าจะให้เช็ดผมยูคยอมในท่านี้
“ไม่ล่ะ” ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนทั้งห้องจะตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ผมเช็ดผมของร่างสูงไปเรื่อยๆ เรื่องระยะห่างระหว่างผมและเค้า เมื่อเวลาผ่านไปผมก็เลิกคิดไปเอง แต่เหมือนว่าความเงียบที่เกิดขึ้นมานานจะหายไปเมื่อผมรู้สึกถึงมือหนาที่ตอนนี้กำลังมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆเอวของผม
“ปล่อย!!” ผมใช้เสียงไม่เบานัก แต่ผมที่ได้รับกลับมาคือมือหนาที่เริ่มจะจาบจ้วงมากยิ่งขึ้น
“ปล่อย” ผมบอกอีกครั้งแต่ดูเหมือนร่างสูงจะไม่ได้ฟังมันเลยสักนิด
“ยูคยอม ฉันบอ...”
“เงียบ !!! ลืมไปแล้วเหรอไงว่านายไม่สามารถออกคำสั่งกับฉันได้” ผมเงียบลงทันทีพร้อมกับมองร่างสูงที่ตอนนี้ใบหน้าหน้าประดับประดาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มที่ทำให้คนอย่างผมรู้สึกว่าตัวเองแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม!!!
“.......” ผมนั่งเงียบต่อไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมลงมือทำหน้าที่ก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็วเพื่อที่จะออกไปจากห้องนี้ให้ไวที่สุด ยิ่งอยู่ในห้องนี้นานมากแค่ไหน อันตรายยิ่งมากขึ้นเท่านั้น!!
“อ๊ะ!!” ผมสะดุ้งทันทีเมื่อมือหนาที่แค่วางแหมะอยู่ในคราแรกตอนนี้ได้ย้ายตำแหน่งสอดเข้าไปในเสื้อของผมก่อนที่จะลูบไล้ไปมาอย่างสนุกมือโดยไม่ถามผมสักคำว่าสนุกไหม
“อือ ย ยูคยอม ป .... ปล่อย!!” ผมพยามยามเค้นเสียงตัวเองออกมาให้ได้มากที่สุด ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเพียงแค่ร่างสูงตรงหน้าสัมผัสตัวผมถึงกับไปไม่เป็นถึงขนาดนี้
“หึ!! เห็นพูดมาปีกว่าแล้ว เคยเห็นฉันทำตามไหม”
จริงอย่างที่ร่างสูงตรงหน้าบอก
ผมพูดแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่โดนทำแบบนี้จนปัจจุบันผมก็ยังพูดอยู่
แต่ไม่เคยสักครั้งที่คนตรงหน้าจะหยุดและทำตามคำพูดของผม!!
“อื
ออ ปล่ อย เถอะ”
ผมพูดคำเดิมอีกครั้งถึงแม้มันจะไม่ได้ผลสักครั้ง
แต่ในใจก็หวังว่าลึกๆเค้าจะปล่อยผมจริงๆ
“หึ!!! ผมฉันแห้งเมื่อไหร่
อิสระจะถึงตัวนายในวันนี้เมื่อนั้น”
“!!!” ร่างบางถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ
นี่ยูคยอมไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม
“น
นา.ย พูดจริงน่ะ” ร่างบางถามออกไปอย่างดีใจ
“อืมมม!!” ร่างสูงส่งยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์
แต่ร่างบางที่ตอนนี้ดีใจจนลืมไปแล้วว่าตัวเองเคยเป็นคนพูดเองแท้ๆว่าผู้ชายคนนี้ร้ายกาจและเจ้าเล่ห์กว่าที่คิด!!
ร่างบางที่ตอนนี้รีบหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดที่ผมของร่างสูงอีกครั้งอย่างขมักเขม้นถึงแม้ว่าร่างสูงตรงหน้าจะเล่นกับร่างกายของตัวเองมากแค่ไหนก็ตาม
“อือ
อ ยูคย .... อม น นาย...”
ร่างบางต้องปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อมือหนาของร่างสูงได้ไต่ขึ้นไปสัมผัสยอดอกที่ตอนนี้เริ่มชูชันไปด้วยแรงอารมณ์
“ตามที่สัญญาไง
ฉันจะปล่อยก็ต่อเมื่อนายทำมันเสร็จ” ผมไม่รู้จะทำไงได้แต่นั่งเช็ดผมให้ร่างสูงเหมือนเดิม
พร้อมกับอดกลั้นในแรงอารมณ์ที่กำลังพลัดพาเข้ามา
“
อือ อ อ....อื ม
ม..”ผมครางออกมาอย่างต่อเนื่องเมื่อร่างสูงยังคงสัมผัสที่ยอดอกพร้อมกับเกลี่ยเล่นไปมาเหมือนเจอของเล่นโปรด
ยูคยอมที่ตอนนี้กำลังสนุกกับกลั้นแกล้งของเล่นของเค้าร่างสูงมองไปที่ร่างบางที่ตอนนี้แววตาสั่นระริกด้วยความต้องการบางอย่าง
พร้อมกับเรียวปากบางที่เปล่งเสียงครางออกมาทุกครั้งที่เข้าสัมผัสไปทั่วตัวของร่างบาง
“อื
อ อ ....อ ผมนาย แ ห้ง... แ. ล้ว” ร่างบางเปล่งเสียงออกมาเพื่อพยายามบอกกับร่างสูง
ยูคยอมที่เห็นดังนั้นก็มองไปที่กระจกเงาที่อยู่ด้านหลังของร่างบางที่ตอนนี้สะท้อนให้เห้นตัวเค้าที่กำลังจ้องมองอยู่พร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับของตัวเอง!!
“ยังนิ
ฉันไม่เห็นว่ามันจะแห้งตรงไหน” ร่างสูงเงยหน้าบอกร่างบางที่ตอนนี้ทำหน้างง
“แต่
มั...น แห้งแล้วน่ะ” ร่างบางบอกเมื่อเห็นว่าร่างสูงแห้งแล้วจริงๆ
“ไม่นิ”
“!!! ยูคยอม น .... นาย”
“ทำต่อสิ”
ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนที่จะจ้องมองไปที่ร่างบางอย่างบังคับ
ร่างบางที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่นั่งทำตามคำสั่งของร่างบางเหมือนเดิมพร้อมกับแรงของอารมณ์บางอย่างที่พัดมาตามการสัมผัสของร่างสูง
“อือ
อ..อ” ร่างบางยังคงรางอย่างต่อเนื่องเมื่อยูคยอมไม่มีทีท่าว่าจะลดสัมผัสตรงยอดอกเลยสักนิด
“หึ!!”
ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อมองไปที่ร่างบาที่ทำตัวเหมือนเก่ง แถมยังดื้อ
แต่สุดท้ายก็ต้องตกอยู่ในกำมือเของเค้าอยู่ดี !! หึ!!
เจอกับความร้ายกาจของเค้ามาตั้งนานกลับไม่รู้ตัวเลยหรือไงกันว่าสิ่งที่ผมพูดหาความจริงได้ยาก!! หึ!!
ของเล่นมาประเคนถึงห้องใครเค้าจะยอมปล่อยไปง่ายจริงไหม
ก็ต้องเล่นให้มันส์มือก่อนซิ!!!
“อือ
อ อ่า ...อือ”เสียงครางที่ดังเล็ดลอดออกมายังคงมีอยู่ต่อเนื่อง
ร่างสูงเลื่อนมือหนาไปที่หลังคอของร่างบางก่อนที่จะลูบไล้ไปมา
ร่างบางที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่นั้นเมื่อได้รับสัมผัสจากร่างสูง
ความเสียวซ่านที่มีอยู่ก่อนหน้านี่ก็เพิ่มขึ้นจนร่างบางอดที่จะกลัวไม่ได้!!
“แห้งหรือยัง”
“แห้...ง
ล แล้ว”
ร่างบางตอยอย่างติดขัดเมื่อเริ่มรู้ว่าตัวเองเริ่มจะมีอารมณ์จนยากจะหยุดแล้ว
“หึ!!!”
“อ๊ะ!! ย ยูคยอม”
ร่างบางร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อร่างสูงกว่ายกตัวเค้าลอยขึ้นจากโต๊ะเครื่องแป้งก่อนที่จะพาไปที่เตียงนอนอันคุ้นเคย
“น
นาย... จ .. จะทำอะไร ไหนบอกว่าแห้ง อือ แล้วจะปล่อยไง”
ร่างบางถามอย่างไม่เข้าใจไหนเมื่อร่างสูงสัญญากับเค้าแล้ว
“หึ!! คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาดกว่าจริงไหม”
ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนที่จะขึ้นคร่อมร่างบางที่ตอนนี้มองมาอย่างไม่พอใจ
“อือ
อ ... เลว ว”
“หืมม!!?”
ร่างสูงร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินคำต่อว่าที่ดังออกมาจากปากของร่างบาง
แววตาที่ตอนแรกมีแววเจ้าเล่ห์กลับแปรเปลี่ยนเป็นโมโห!!
“หึ!!! งั้นก็รับความเลวของฉันไปหน่อยเป็นไง”
“!!!” ร่างบางได้แต่เบิกตากว้างก่อนที่จะทำใจยอมรับว่าคืนนี้คงหนีไม่รอดอีกตามเคย
เค้าไม่รู้เหมือนกันว่าคิดดีไหมที่ต่อว่าร่างสูงไปแบบนั้น แต่ดูเหมือนจะคิดผิด !! เค้าได้ปลุกซาตานในตัวของยูคยอมขึ้นมากับมือ !!
“อือ
ออ๊ะ อ่า .... อือ” ร่างสูงที่ตอนนี้โมโหก็อยากจะสั่งสอนร่างบางที่กล้ามาต่อว่าเค้าด้วยคำแบบนั้น
หึ!! ร่างสูงขบกัดไปทั้วลาดไหล่ขาวที่โผล่พ้นเสื้อ
จนขึ้นเป็นรอยแดงและช้ำเป็นบ้างจุด!!
“อือ
เจ็บ ... บ อย่า..กั.ด อือ”ร่างบางถึงกับน้ำตาคลอเมื่อสัมผัสของยูคยอมช่างรุนแรงและป่าเถื่อน
ร่างบางรู้สึกแสบไปหมดกับรอยที่ยูคยอมได้ทำไว้
เค้านึกภาพออกเลยว่ามันคงแดงจนน่ากลัวแน่!!
“หึ!! บอบบางเหลือเกินน่ะ สำออย!!” ร่างสูงว่าร่างบางอย่างโมโหพรางมองด้วยสายตาที่ร่างบางรู้สึกถึงความเกลียดชังในสายตานั้น
“อื
อ อ๊ะ !! หยุ....ด อื..อ” ร่างบางยังคงขอให้ร่างสูงข้างบนหยุดถึงแม้จะเป็นเรื่องยากก็ตาม
“หึ!! ฉีกกกก!!!”
ร่างสูงที่ตอนนี้กลายร่างเป็นซาตานฉีกเสื้อขงร่างบางที่สวมอยู่จนขาดหวิ่นไม่เหลือสภาพของตัวเสื้อก่อนที่จะดึงตัวร่างบางขึ้นมาและขบกัดไปที่แผ่นอกบางนั้นอย่างรุนแรงร่างบางที่ตอนนี้รู้สึกเจ็บไปทั้งตัวก็ได้แต่ปล่อยให้ร่างสูงทำตามที่ต้องการ
เค้าสู้อะไรร่างสูงกว่าไม่ได้สักนิด!!!
“อือ
อ อ๊ะ!! อ๊ากก!!”
ร่างบางหวีดร้องขึ้นมาทันทีเมื่อร่างสูงกัดไปที่ยอดอกนั้นอย่างไม่เบานักทำให้เกิดเป็นรอยรอบยอดอกนั่น!!
“ตุ้บ!!! อ๊ะ!!”
ร่างสูงโยนร่างบางไปที่เตียงอีกครั้งทำให้ร่างบางที่ไร้เรี่ยวแรงได้แต่นอนราบไปตามแรงผลัก
ก่อนที่จะเริ่มขัดขืนเมื่อร่างสูงกำลังดึงทึ้งกางเกงของเค้าที่สวมอยู่
แต่ก็เท่านั้นเพียงไม่นานร่างสูงก็ถอดกางเกงของเค้าและโยนมันไปกองไว้ที่พื้นห้อง
ก่อนที่จะยกตัวของร่างบางขึ้นอีกครั้ง
จับมานั่งที่ตักแกร่งก่อนที่ตัวร่างสูงจะถอดกางเกงของตัวเองเพียงมือเดียว
“อือ ออ๊ะ อ๊ากกกกกกกกกก!!” ร่างบางหวีดร้องออกมาอย่างดังอีกครั้งเมื่อร่างสูงยกตัวเค้าขึ้นก่อนที่จะกดแก่นกายเข้ามาที่ช่องทางนั้นอย่างไม่ปราณีมันเลนสักนิด
“หึ!! ฉันดูเลวไหมล่ะ”
ร่างสูงพูดชิดริมหางก่อนที่จะขบกัดมัน
ส่วนร่างบางที่ตอนนี้นั่งอยู่ตักแกร่งได้ปล่อยน้ำตาให้ลงมา เพราะรู้สึกเจ็บและอึดอัดไปทั่วช่องทางนั้น!!!
“ฮึก
อื อ...อ อ่า อ๊ะ เจ็..บ บบ”
ร่างบางสะอื้นก่อนทีจะครางด้วยความเจ็บเมื่อร่างสูงกระแทกส่วนนั้นเข้ามาในช่องทางนั้น
ร่างบางที่ตอนนี้ทั้งเจ็บทั้งเสียว
ได้แต่กอดคอของร่างสูงพร้อมกับซบลงที่บ่าแกร่งอย่างเจ็บปวด!!
“อือ
อ อ๊ะ!!!”
ร่างบางครางออกมาเมื่อร่างสูงเร่งจังหวะที่ส่วนนั้นจนเค้าเสียวซ่าน
“อือ
อ อ่า อ๊ะ ออื ม .. ม”
ร่างสูงมองอย่างพอใจเมื่อร่างบางที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตักเค้ากำลังซบอยู่ที่บ่าพร้อมกับใบหน้าที่มองแล้วเรียกอารมณ์ดิบนร่างกายเค้าได้ดี!!
“อือ
ออ อ๊ะ!!! อื อ อื ม ม... ม อ๊ะ อ่า!”
ร่างบางครางถี่เมื่อร่างสูงซอยสะโพกเข้ามาถี่ยิบ
เสียงจากการกระแทกของร่างสูงเล็ดลอกออกมาจนคนฟังอย่างร่างบางอาย
ร่างสูงเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่องเมื่อถึงเวลาที่จะได้ปลดปล่อย
เช่นเดียวกับร่างบางที่ตอนนี้เปล่งเสียงครางออกมาอย่างต่อเนื่อง
“อ่า
อ อืออ ...อ ออืม....ม อ๊ะ ... อือ
อ๊ากกกก!!”
ร่างบางปลดปล่อยออกมาตามด้วยร่างสูง ร่างบางที่ตอนนี้หมดแรงคอพับอยู่ที่บ่าแกร่ง
ร่างสูงมองท่าทางแบบนั้นก่อนที่จะยิ้มเจ้าเล่ห์!!!
“หึ!!!”ร่างสูงส่งเสียงก่อนที่จะสวนแก่นกายเข้าไปในช่องทางนั้นอีกครั้ง
“อ๊ะ!! อืออ พอ.. พ..อ”
ร่างบางรีบบอกร่างสูงเมื่อรู้ว่าร่างสูงจะเริ่มมันอีกครั้ง
“หึ!! ไม่มีคำว่าพอสำหรับคนเลวหรอกน่ะ!!!” ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนที่จะจับร่างบางนอนราบกับที่นอนและสานต่อบทเพลงแห่งรักอีกครั้ง! เสียงครางดังระงมไปทั่วห้อง !!
ไม่เกรงกลัวว่าคนในบ้านจะได้ยินมันหรือไม่ !!
ถึงได้ยินร่างสูงก็ไม่คิดจะใส่ใจ!! หึ!!!
